30. rocznica śmierci śp. Romualda Stankiewicza Starosty Oleckiego w latach 1945-1949

Romuald Stankiewicz urodził się w 1910 roku w Wilnie w rodzinie administratora Szpitala Zakaźnego na Zwierzyńcu, Antoniego i Jadwigi Stankiewicz z domu Możejko. Przez cztery lata był studentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego i uczestniczył w intensywnym życiu społeczności uniwerku. Dyplom magistra prawa uzyskał w 1936 roku. Rok później za żonę pojął Eleonorę zd. Lewicką, absolwentkę tego samego wydziału USB. Okupację cała rodzina Stankiewiczów przeżyła w Wilnie. Na wojnę poszedł młodszy brat Romualda, Antoni Zenon, podoficer rezerwy wezwany przez sowieckiego okupanta miasta do zgłoszenia się w wileńskich koszarach. Niecałe pół roku później, w kwietniu 1940 roku, rozstrzelany został w Katyniu. Wobec nasilających się represji sowieckich i litewskich wobec Polaków rodzina podjęła decyzję o ucieczce z Wilna, zapisując się do transportu repatriacyjnego. Wiosną 1945 roku Romuald Stankiewicz przybył do Sokółki, gdzie mianowany został pierwszym starostą nowej polskiej administracji państwowej i organizował przyjęcia transportów ludności polskiej. We wrześniu 1945 roku został Starostą Powiatu Oleckiego. Zorganizował na nowo życie w poniemieckim Olecku. Uruchomił z oddanym zespołem ludzi funkcjonowanie polskiej administracji i wszystkich podstawowych organizmów miejskich, jak wodociągi, telefony, podwaliny szpitala itd. Sprowadzał do Olecka ludność polską, repatriantów z Wilna i okolic, tworząc nową społeczność w oparciu o dawne zwyczaje a nawet związki międzysąsiedzkie. Niektóre rodziny zaproszone do Olecka przez Starostę Oleckiego, jak rodzina Zdzisława Urbanowicza czy pani Jadwigi Szyjkiewicz, mieszka w Olecku do dzisiaj. Z burmistrzem Feliksem Lubierzyńskim zajął się nadaniem nazw polskich ulic miasta, ale i polskich nazw wsi powiatu oleckiego.

Starosta i współpracowniczki

Wizyta wojewody - Stefana Dybowskiego w Olecku - 1947 r.

Romuald Stankiewicz był bezpartyjny i jesienią 1949 roku zmuszony został do odejścia ze Starostwa pod wpływem silnych nacisków stalinowskich. Jego wykształcenie, postawa „przedwojennego” inteligenta obca była nadchodzącym zmianom reżymu politycznego. Rezygnując z dalszej pracy na stanowisku starosty pozostawił miasto i powiat olecki w stanie rozkwitu z zabezpieczonymi wszystkimi podstawowymi dziedzinami życia.
Romuald Stankiewicz przeszedł do pracy w zawodzie prawnika. Otworzył pierwszą kancelarię adwokacką w Olecku, wkrótce przekształconą w Zespół Adwokacki przy ul. Lenina 17 oraz jego filię w Gołdapi. Przez kolejne trzydzieści lat służył pomocą, wsparciem i obroną wielu mieszkańcom Olecka i okolic. Zmarł w wieczór wigilijny, 24 grudnia 1983 roku w szpitalu w Olecku. Powodem śmierci był rozległy zawał serca, w tamtych czasach praktycznie nie leczony, który rozpoczął się kilka dni wcześniej podczas trwania procesu w Sądzie Powiatowym w Suwałkach, w którym wygłaszał mowę obrończą.
Starosta Olecki Romuald Stankiewicz pochowany jest na starym Cmentarzu Parafialnym w Olecku, pośród licznych grobów rodzin Stankiewiczów, Komarów i Lewickich. Przy Jego grobie stoi kamień polny, symbolizujący to, co fizycznie jest trwalsze od życia ludzkiego, któremu sens może nadać twórcza praca i chęć służenia innym oraz wiara w wartości ponadczasowe.

Jerzy Stankiewicz (Olecko-Kraków) Zdjęcia: Romuald Stankiewicz

Informacje zamieszczono na prośbę syna Jerzego Stankiewicza (Olecko-Kraków)

[Meinhold-Mittelbach-Entfernungskarte Kreis Treuburg Regierungsbezirk Gumbinnen 1:75 000 1936 Mapa z odręcznymi zmianami wprowadzanymi po 1945 roku (Archiwum Urzędu Miejskiego w Olecku) ]